Inderdaad, het is gelukt om een hotel te boeken in Rome voor 2 nachten. Maar Truus krijg ik niet meer aan de praat. Lijkt wel of het touch-screen blijft hangen. Helaas voor Dirk maar hij moet nu toch echt voorop.
Ruim voor 10:00uur loods Dirk ons dan ook zonder problemen de stad uit. Ook de rest van de route gaat voortreffelijk. Eerst een stuk binnenweg daarna de autoweg SS1, die wel een opknapbeurt verdient. Het is inmiddels alweer 33 grC als we Rome binnenrijden via de mooie tolweg A12. Ook het besproken hotel Princess aan de buitenrand van Rome is zo gevonden. En om 16:00uur liggen we dan ook met z’n allen in het koele zwembad. Heerlijk, alleen missen we een koud biertje want de bar gaat pas om 18:00uur open.
Na het zwemmen even lekker relaxt op de kamer. Verslag bijgewerkt en alvast een hotel in Pompei geboekt, daar zullen we overmorgen vertoeven.

S ‘avonds begeven we ons naar het ruime restaurant waar we als enigste van het 200 kamers tellende hotel gebruik van maken. Waar zijn alle andere gasten ? We nemen als voorgerecht enkele baco’s en apperol met 7-up. Als de honger pas echt is toegeslagen vragen we om de kaart. De keuze is niet echt groot te noemen. We nemen Lasanja, canaloni en kip met piepertjes voor Dirk. We zien nu ook in de kaart wat de drankjes kosten; 8,- voor zowel een baco als apperol en 4,- voor een klein glaasje bier. Maakt niet uit zeggen we, we hebben toch vakantie! Er is maar een man, die zowel de bediening als de keuken moet bijhouden. Het eten komt dan ook uit de magnetron blijkt niet veel later. We krijgen een normale bord met een heel klein stukje taai, piza-achtig iets. We konden in ieder geval geen verschil zien tussen Lasanja en Canaloni. Maar ja dit was dan ook niet duurder dan 9,- pp. Als Mieke de rekening vraagt en wij schatten wat de totaalprijs was komen we niet verder dan zo‘n 100,- euro. Mieke komt met een grijns aangelopen en verklapt ons dat ze 148,- euro moest betalen voor de “hapjes”en de drankjes. Nu weten ook meteen waarom we de enigste waren. Morgen toch maar eens in de stad zelf gaan eten. Moet zeggen dat het eten in Italie ons tot nu toe erg tegenvalt. Maar ja, we zijn nog maar halverwege de laars. Er kan dus nog veel veranderen.

Morgen gaan we het centrum van Rome bezoeken en hebben we dus een rustdag! Althans de mannen dan; voor de vrouwen wordt het nu werken. Geintje.