Dag 21 Saas (CH) naar Sindelfingen (D) 310 km

Vanmorgen een wel heel rare wake-up call. Ik word al voor 7:00 gewekt door een of ander slijpapparaat buiten op de parkeerplaats. Ik doemel nog wat verder maar om 8:00 is het niet meer om aan te horen. Als Mieke gaat kijken en terugkomt op de kamer zegt ze; je moet je motor wegzetten. Ze komen zo asfalteren. He bleek dat de ze de scheuren in het asfalt van de parkeerplaats aan het inslijpen waren om daarna opnieuw te tarren. De scheuren liepen precies onder onze motoren door. Dirk had zijn motor, geheel onder het stof, inmiddels al weggezet. Ik zeg tegen Mieke; ze moeten maar wachten, ga eerst douchen. Als ik dan aangekleed beneden kom zegt de gastvrouw, volgens mij kan de motor nog wel even blijven staan. Dan maar eerst ontbijten. Lekkere verse broodjes met kaas en ham. Het uitzicht is werkelijk fantastisch; een typisch Zwitsers plaatje uit een vakantiefolder. Wat is het hier mooi, Dit land ligt mij wel.

Dan gaan we rijden. Nog even genieten van de mooie, goede wegen door de Alpen alvorens we de snelweg opschieten. We rijden richting Zürich en voor de Bodensee draaien we linksaf. We nemende weg onder de Bodensee door en maken onderweg nog een laatste stop in Zwitserland. Bij de stad Konstanz passeren we zonder problemen de grens en nemen de snelweg ri Stuttgard. Ter hoogte van het Schwartzwald draaien we de snelweg af en komen uit in de stad Sindelfingen alwaar we ons laatste overnachting zullen genieten. Het hotel ziet er aan de buitenkant onderkomen uit maar gaan toch maar naar binnen. Bij de receptie is niemand te zien maar er liggen 2 sleutels klaar met een briefje eronder; fam Arts en Hageman. Dan komt er een meisje aanlopen. Ze spreekt half Duits, half Pools en zegt dat de kamer al is betaald. Dit door gebruik te maken van mijn creditcardgegevens die bekend zijn bij Booking.com. Mmmm, ok. Het ontbijt moet nog wel afgerekend worden a 5,-pp. De motoren worden aan de achterzijde onder een afdak met veel rommel en stinkend naar poep geparkeerd. Alle sloten en alarmen die we hebben gaan erop. Dan brengen we de spullen naar boven en ontdekken een jaren 70 kamer met groen behang en groene tegels in de badkamer. Het stinkt er muf en het toilet blijft doorlopen op de vensterbank liggen muizenkeutels. Ach... het is maar voor een nachtje. Morgen slapen we weer in ons eigen bedje. Dadelijk naar het restaurant voor het diner of zou het verstandiger zijn om ergens anders te gaan eten ??

Vanwege een fikse hoosbui, besluiten we toch maar bij het hotel zelf te eten. We zijn samen met 2 andere gasten de enige in het restaurant. De kok die Roemeens is en de Duitse taal niet echt machtig is gaat ons deze avond bedienen. We vragen eerst hoe het weer morgen is maar zegt; ik niet weten, ik Roemeens. Dan pakken we zelf maar even een menu-kaart en bestuderen deze uitgebreid. Wat zijn Maultashen vraagt Mieke? Zal ik dat eens aan de kok vragen? Ik zeg doe maar niet, dat weet hij nooit. Vraag het maar aan de 2 andere gasten en dat doet ze. Dirk denkt dat het mosselen zijn, Ik denk aan aardappelen maar Mieke komt terug met het antwoord. Het zijn een soort dumplins, deegbolletjes met vlees dus.
Ik bestel een Steak en Dirk een Rostbraten. Toch krijgen we beide hetzelfde??
Op de kaart staat dat ze Bacardi rum hebben dus bestel ik die. Moet ik even kijken zegt de man. Hij heeft wel andere rum maar geen Bacardi. Dan nemen we die zegt Dirk terwijl Leny een Martini rosso besteld. Even later komt de kok met het drinken en ook Mieke die aan de Aperol zit krijgt een Martini? Maakt niet uit zegt Dirk als we maar schik hebben.
Dan besluiten we naar de bed te gaan en de kok zegt jullie moeten eigenlijk het restaurant nu afrekenen. Ik zeg, doen we morgenvroeg samen met het ontbijt (moet ook nog steeds betaald worden). De man zegt hebben jullie dan wel 118,50 bij je en laat de handgeschreven rekening al wapperend zien! Komt goed zeg ik en we stappen de de lift in naar de 2e verdieping. Morgen de laatste etappe naar Nederland. Ruim 500km snelweg. Nu gaan we slapen.

Groetjes Marjo en de anderen