Dag 15 Kladovo Servië - Timisoara Roemeni 220km

Het grote 4-sterren hotel op zich was niets mis mee. Alleen zat het tot de nok vol met Servische pubers van een volleybalvereniging uit Belgrado. In elke gang zag je wel jongens of meiden staan buurten. Een ploeg had schijnbaar verloren want alle meiden zochten troost bij elkaar. Na het zwemmen gisteren in beide zwembaden en de jacouzie heb ik nog even aan het strand van de erg brede rivier de Dunav gelegen. Vanwege de overlast krijgen we een flinke korting op de overnachting prijs.
Deze morgen rijden we de stad uit gaan meteen de brede rivier over om dan gelijk te beginnen aan ons volgende land Roemenië. Vooraan de brug is het grenskantoor van Servië uit, aan de andere kant de post Roemenië in. Weer geen problemen bij beide posten en we kunnen zo door. Dan komen we op een geheel nieuwe weg. Ook weer betaald met Europees gemeenschapsgeld. In het begin is hij erg rustig maar na verloop van tijd word het steeds drukker en drukker. Voor elk stadje en dorpje word je afgeremd middels een bord 70 en 4 opgehoogde strepen op de weg. Dan volgt het bord 50. ook zebrapaden worden voorafgegaan aan een stuk van 30m vuurrood asfalt. Erg duidelijk en breed van opzet. Kunnen ze in NL nog wat van leren. Op een gegeven moment hoor ik een of andere alarm klinken. Schuin over de weg loopt een spoorbaan zonder ook maar enige slagbomen of borden. Alleen een vreselijk irritante sirene. Omdat er aan de andere kant ook al wat auto’s stil staan besluiten we ook maar te stoppen. Na zo’n 5min kijken we elkaar aan en vragen ons af of er nog iets komt. Dan horen we de hoorn van de trein en jawel achter een hoge struik verschijnt ineens een Locomotief met welgeteld een wagon. Hij rijd stapvoets en de machinist hangt uit de raam en zwaait ons vriendelijk toe. Als de trein al zo’n 2 minuten is verdwenen gaan de sirenes gewoon door met het vreselijke geluid. Aangezien het maar een enkel spoor is besluit ik gewoon aan te rijden. Hadden we dit 10min geleden maar gedaan ! Andere auto’s volgens ons voorbeeld.

Dan klopt Miek mij op de schouder en vraagt kun je een hotel gaan zoeken? Miek is niet helemaal lekker en heeft al sinds vanmorgen last van Migraine. We rijden nog door tot de grote stad Timisoara. In een voorwijk van deze stad vinden we een normaal en lekker rustig hotel. De prijs 180 Lei voor een keurig nette kamer weer met Airco en internet. 200Lei is €42,- Dus daar is niets van te zeggen. Als ik nog even rond ga rijden door de buurt op zoek naar een zwembad word ik toegeschreeuwd en gewuifd door 3 dames van lichte zeden. Even later staat er zelfs een midden op de weg met haar armen omhoog. Ze heeft een kort broekje aan en haar buik is ontbloot. Als ik dichtbij kom en zie hoe lelijk ze is geef ik snel gas. Dirk zegt later nog dat deze vrouwen op die plaats geen water hebben en zich alleen kunnen wassen met een flesje water. Lekker fris, goed om iets op te lopen dus.
Ik vindt nog wel een sportbinnenbad maar dat hou ik voor gezien. Bij 34grC zwem ik toch liever buiten.

Als ik terug kom in het hotel regel ik 4 sandwiches voor op de kamer. We hebben tenslotte nog niets gegeten. Dan gaan we allen lekker even uitrusten en om 19:30uur gaan we naar beneden om iets te eten. De kok was er nog niet dus we nemen plaats in de Lobby. We drinken eerst een koud typisch Roemeens biertje (Ursus). Bacardi hebben ze niet dus we moeten het ermee doen. Dan gaan we naar de eetzaal om gebruik te maken van het vooraf bestelde avondeten. We zitten hier zonder andere gasten en moeten onszelf vermaken.
Met de laptop + internet, lukt mij dit aardig maar Dirk mist toch zijn Bacardi en wil daarom liever op tijd naar bed. Met respect volgen we zijn wijze raad en besluiten hem te volgen.

Morgen alweer land nummer 14: Hongarije

Groet Marjo