Dag 19 Kvilda Tsjechie - Munchberg (D) 254km

Gisterenavond nog even de laatste foto’s en verslagen bijgewerkt. We zaten aan de grote stamtafel van het oude gezellige pensionnetje ergens midden in een nationaal park Sumava. Er viel mij (ons) toch iets op. Er stonden meerdere (genummerde) pc’s in de gezamenlijke huiskamer en op al deze pc’s liep een programma die iets met e-mail adressen deed. In de tijd dat wij er waren kwamen er duizenden e-mailadressen voorbij op de verschillende schermen.
Ook vanmorgen draaiden de pc’s nog op volle toeren. Zouden ze van hieruit dan spam-mails versturen of iets dergelijks? Waarschijnlijk toch iets crimineels; hoe kun je anders met 10 kamertjes een Hummer van meer dan een ton rijden ?

Via mooie slingerende wegen verlaten we het schitterende National Park. Het is hier nu maar 13grC dus motorjassen aan. Dan rijden we nog ruim 150km tot aan de Duitse grens. Onderweg zien we nog verschillende weilanden vol met zonnepanelen. Ook de wegen in Tsjechië zijn sinds de laatste keer dat we hier zijn geweest flink verbeterd. Ook de auto’s die hier rondrijden doen niets meer onder voor die bij ons.

We hebben nu 15 unieke landen bezocht en in 14 ervan ook daadwerkelijk overnacht.
Ook het 1e stukje Duitsland is werkelijk prachtig. Goede wegen, veel naaldbossen en alweer een temperatuur van 24grC. In een klein gehuchtje stoppen we bij een bakker om broodjes en chocolademelk te nuttigen. Dan is het nog maar een klein stukje naar Munchberg. Hier vinden we pension/hotel Wauer. De eigenaar heeft vroeger ook motor gereden en is destijds ook met zijn BMW naar Griekenland gereden. Nu is hij gestopt maar vindt het motorrijden nog steeds geweldig. We zijn trouwens zijn allereerste Nederlandse gasten in 20 jaar dat hij dit hotel runt. Als we op het terras zitten verteld Dirk weer de nodige sterke verhalen. Zijn volgende reis word een cruise over de Nijl. Mieke maakt hij wijs dat je altijd een pieper om je nek moet hangen om zeeziek zijn te voorkomen. Hoe kan dat dan; vraagt Mieke. Je ruikt dan altijd vaste grond en word niet ziek, zegt Dirk weer op zijn beurt. Iedereen in een deuk.

Voor het eten lopen we nog even door het centrum van dit stadje er staan nog verschillende oude grote traditionele gebouwen uit de DDR tijd. Het avondeten is traditioneel Duits en dus ontiegelijk goed. Dan discuteren we nog wat over de volgende vakantie, een huisje in Hongarije en een busje ipv een nieuwe Wing. Op een gegeven moment komt er een oude man binnen en klopt met zijn vuist op de tafel. Wij denken, dat is de dorpsgek. Later volgen er nog meer. Blijkt dat hier traditie te zijn; als iemand komt of gaat begroet hij de mensen door op de tafel te kloppen. Weer iets geleerd. Dan hebben we weer genoeg alcohol naar binnen gewerkt en genoeg geleerd en gaan we naar ons mandje.
Morgen richting Waldeck aan de Edersee.
Groet Marjo