Geheel fris, er was geen Bacardi, rijden al vroeg Timisoara uit en gaan richting Hongaarse grens door een vlak landschap, de weg is goed berijdbaar en het zijn lange gelijk luidende stukken waar weinig aan is. De start temperatuur is 21 gr en loopt gedurende de dag op naar 29 gr. Rond half elf zijn we bij de Roemeens - Hongaarse grens. Bij de Roemeense afdeling staan de bomen omhoog en zit er geen beambte. Marjo rijdt rustig door en ik volg hem trouw. Een paar honderd meter verder de Hongaarse post, hier staat toch een aardige file maar Marjo tuft er voorbij met mij in zijn kielzog. Net toen we aardig vooraan stonden werd er een tweede controle baan geopend maar de Bulgaar die voor Marjo stond wilde van geen wijken weten zodat wij niet van positie konden veranderen, waarschijnlijk zag de beambte dat en kwam naar ons toelopen. Kom maar gebaarde hij en liep voor ons uit naar de slagboom, wij passeerde de rest van de wachtende colonne en Mieke gaf de paspoorten. Hij keek er in één en gaf ze terug, Hollanda zei hij, doorrijden maar. Van ons hoefde hij ze niet te zien en zonder vertraging waren we in Hongarije. Wat een service. Het landschap bleef vlak, de weg eentonig. Een drinkstop ging niet door omdat ze geen euri’s aannamen, ook de eerste lunchstop ging niet door, wilde ook geen euri’s, bij de tweede lunchstop ging het wel en de Hongaarse goulasch soep smaakte voortreffelijk. Verder maar weer Richting het Balleton-meer en stukje snelweg de M9. hier moet je een vignet voor hebben, hadden we niet en ook niet aangeschaft en 13 € bespaart. We hadden inmiddels 250 km gereden zaten in hotelloos gebied. Toen we er eindelijk één gevonden hadden was die vol, de volgende stond wel op de GPS maar was een huis voor debielen, daarna kregen we er een van voor de oorlog en konden niet dineren. Dan een gasthaus proberen. Die stamde ook uit grootmoeders tijd was gesloten en werd beschermd door een leger honden die gelukkig geankerd waren. Intussen 120 km gezocht en nog afgelegd kwamen we in het plaatsje Siofok aan het Balatonmeer, hier was het raak, niet druk met veel lege terrassen. Hier hebben we wat uurtjes op een terras doorgebracht en gelijk gegeten. Bij terugkomst in het hotel vroeg Mieke aan een medewerker of hij de boel moest bewaken. Maar in plaats van “bent u securiti” vroeg ze; are you the watch ?, heeft dit met de genuttigde drank te maken?? Hilariteit alom. De man gaf ons nog wel even de juiste tijd door. Naar bed dan maar. Welterusten.
Groet van Dirk