Deze dag begint niet helemaal goed. We rijden de stad Ternopil uit en gaan linksaf. In plaats van dat de weg steeds beter zou moeten worden gaat het steeds moeizamer. Als we in het stadje Berezhany zijn is de weg zo slecht dat verder rijden “weer” geen optie is. Zelfs Lada’s waar ze er hier nog genoeg van hebben halen ons in. Wij rijden 20, zij 30km/h ! Helaas maar we moeten dezelfde weg terug naar de stad Ternopil en daar de grote weg naar L’vov nemen. Dirk had dit gisterenavond al gezien maar vertelde mij dit nu pas. Een andere (zij)weg nemen gaat ook niet die zijn hier allemaal onverhard. Na 2 uur rijden zijn we net zover als toen we deze morgen op de motor stapte ! En… we moeten nog zover vandaag. Plus we krijgen de grens naar polen nog!
We volgen dan hoofdweg 4 die op sommige stukken vernieuwd is maar op veel plaatsen is deze weg nog erg slecht. Overal zijn ze bezig (zelfs op zondag) en dat terwijl ze hier zo katholiek zijn gezien de vele mooie kerken langs de weg. Vanaf de stad L’vov wordt het beter en rond 16:00uur zijn we bij de grens. Maar wat is hier aan de hand. Er staan honderden vrachtauto’s maar ook honderden personenauto’s. Dirk zegt dat we wel tussen de auto’s door naar voren kunnen rijden. Dat was ook mijn idee maar ik durfde het niet voor te stellen. Dus rijden we tussen de stilstaande auto’s naar voren terwijl Miek bij sommige auto’s de deuren dicht moet maken. Als we vooraan komen worden we tegengehouden door militairen. Als we voor ons kijken is de weg vrij van auto’s maar het is er zwart militairen en politie. Hier klopt iets niet en ik vraag aan de militair voor me of er iets niet in orde is? Niets aan de hand, zegt hij en wijst me terug naar de motor. Volgens mensen in de rij is er een betoging aan de gang en komt er niemand door. Dan maar wachten in de brandende zon bij 27grC en kijken wat er gebeurd. Links zien we een tentenkamp van de sympathisanten. (later horen we via het nieuws dat de Georgische ex president Mikhail Saakasjvili samen met zijn aanhangers door de een cordon grensbewakers is gebroken en naar Ukraine is gevlucht). Als we 40min stil staan word er via de walkietalkie iets aan de militair langs ons verteld. Ineens pakt hij een bonnenboekje en krijgen we een briefje in de hand gedrukt. Rijden zegt hij en dat laten we ons geen 2 keer zeggen. Als een van de 1e zijn we bij de Ukraine grenspost. Ook moeten we door een bak met ontsmetting water rijden. Wij kunnen er net langs-op.
4 keer worden onze papier gecontroleerd en dan mogen we verder rijden naar de Poolse grenswachters. We denken dat we hier zo klaar zijn omdat Polen tegenwoordig ook bij Europese gemeenschap hoort.Maar wat denk je; tot 2 keer toe moeten we beide onze koffers en tassen open maken. Hebben jullie sigaretten bij, vraagt de beambte. Komt zeker omdat wij uit NL komen. Dan nogmaals onze paspoorten onder de scanner en we zijn in Polen,… dachten we. Maar als we 200m rijden en rechts afslaan weer een slagboom. En daaronder een spijkerbed. Aan de zijkant staat een laatste hokje en als deze beambte ons ziet knikt hij ok en maakt de slagboom open. De spijkers zakken in de grond en het stoplicht springt op groen. Eindelijk kunnen we verder. We hebben hier ruim 1 uur gestaan. Valt ons nog reuze mee. Dan schieten we de nieuwe A4 snelweg op. Omdat iedereen nog aan de grens staat en er al lange tijd niemand door is gemogen is deze snelweg helemaal leeg. Wij zijn met 2 Wings de enige op de baan. Je mag hier 140 op de snelweg dus doen we dat maar. Dit is de mooiste snelweg die ik ooit heb gezien in Europa/Azie/Amerika en Afrika. Het is nog 80km tot het hotel en binnen een mum van tijd zijn we d’r ook. Gelukkig maar want het is nu welletjes geweest. Morgen gaan we wat minder lang op de motor zitten. We overnachten in een hotel vlak bij kamp Auschwitz.