Dag 17 San severo - Rimini (230 km)

Vanmorgen het 1e goede ontbijt na lange tijd: scrambled eggs with bacon. Mmm mijn dag kan niet meer kapot. Dan rijden we aan. We nemen de kustweg die in het begin weer erg druk is. Stad in stad uit en zo gaat het maar door. Het gaat aan deze kant van Italie ook nog helmaal niet zo slecht. Nee, er is volop bedrijvigheid. Mooie gebouwen veel winkels en grote fabrieken. Ook zijn de wegen hier bezaaid met tankstations. Om de 200m zie je er wel een. Onderweg een broodje met ham bevalt ons niet zo goed. Ze zijn een beetje aangebrand. Maar goed we kunnen er toch weer even tegen. We rijden weer verder over de kustweg die nu iets rustiger is dan vanmorgen. Het valt ons al steeds op dat het na 13:00 uur wat rustiger wordt. Het is dan op het heetst van de dag en de mensen houden dan ook hier net als in Spanje een soort Siesta. Ook zien we langs de weg veel Oleanderstruiken en boomen. Bij ons kunnen we ze moeilijk houden maar hier is het net een soort onkruid. Zelfs op veel snelwegen groeit deze mooie plant tussne de vangrails.

Om 15:00uur zijn we in Rimini alwaar we een hotel hebben geboekt van 29,- (last minut). We kunnen gebruik maken van het zwembed van het naastgelegen hotel. Als Dirk met 2 flesjes bier komt aanzetten wordt hij door de badmeester verzocht het zwembad te verlaten. Je mag hier geen glas hebben aan het zwembed. Dirk, Mieke en Leny gaan terug naar ons eigen hotel en drinken het daar op. Ik schud mijn flesje leeg in 3 plastic bekertjes en kan gewoon aan het zwembad blijven liggen.
Na een uurtje besluit ik in de wirlpool te gaan zitten. Meteen staat de badmeester bij me en zegt dat ik daar 5,- voor moet betalen. He ? Ik ga in discussie met de jongen en zeg dat ze de klanten zo wel wegjagen Hij kan er ook niets aan doen; het is het beleid van de directie.
Dan besluit ik het zwembad te verlaten en ga nog even aan de overkant in het grote zwembad liggen; de Adriatische zee.
Als ik terugkom zitten de anderen al op het terras aan een biertje en Martini. Biertje kost 3,5,- zegt Dirk. Ik wist wel dat er een addertje onder het gras zat. Kon bijna niet; een hotel voor 29,-. Ergens moeten ze het aan terug verdienen. Dan lopen we langs de boulevard en zoeken een goed eet-tentje. We nemen plaats op het terras vlak aan de wegkant. Er komt erg veel verkeer voorbij en ik zeg dan ook tegen de andere dat deze straat eigenlijk een autovrije boulevard had moeten zijn. Voor de zoveelste keer deze reis word ik op mijn wenken bediend. Om 21:00uur komen er 2 politiewagens voorbij rijden. Dat was, op een paar stadsbussen na, het laatste verkeer dat we gezien hebben.
De weg veranderd in een boulevard en wordt ingenomen door de vele voetgangers en fietsers. Ook rijden er erg veel Benidormbasterds (rolstoelrijders) en als klap op de vuurpijl komen er van alle kanten Afrikanen en indieers die een laken uitrollen en daar hun koopwaar op uit stallen. Wij zitten eerste klas en blijven na de maaltijd dan ook lekker zitten. Voor ons staat een Indieer die horloge’s en electronica verkoopt. Wij kijken aan tegen 2 op statief staande accu-led lampen. Ik zeg tegen Dirk “als ik die voor 5,- mee kan nemen, doe ik het” Als jou dat lukt wil ik de andere, zegt Dirk, als het maar die rose is.

Ik naar de donkere jongen en vraag wat 2 lampen kosten. Voor you, 20,- zegt de man. Nee, zeg ik, 10,- vind ik genoeg. Hij wijst het bod af en als ik wegloop zegt hij; ok 15,-. Ik knik nee en ga weer op het teras zitten. Na verloop van tijd komt er een nieuwe klant die ook intresse heeft in een van de 2 lampen (de laatste). Maar op het moment van onderhandeling zien de verkopertjes in de verte een politiewagen en grijpen al hun spullen en maken dat ze weg komen. Wij lachen, natuurlijk en balen dat we de videocamera niet bij ons hadden. De politie is nog niet verdwenen of de provisorische winkels worden in een no time weer opgebouwd.

Na nog wat drankjes word het voor ons tijd om af te rekenenen terug te lopen naar het hotel. Als we al een eindje op weg zijn staat ineens het verkopertje achter me en zegt; OK en pakt alvast een van de 2 lampjes. Nadat hij ook het 2e lampje in de tas heeft gedaan betaal ik hem de afgesproken prijs van 10,-. Mieke controleerd nog even het wisselgeld en wij lopen verder. We nemen nog even een kijkje in een travestietenbar alwaar ik nog gefouleerd word en gaan dan toch echt naar het hotel waar we nog een allerlaatste afzakkertje nemen. BACO, zeggen Dirk en ik maar helaas, de geen Bacardi. Toch wil de portier/barman ons niet teleurstellen en zegt “ik kan even kijken bij de buren als jullie willen”. Na 10 min staat hij met lach terug voor onze tafel. Dirk beantwoord met een big smile. Dan gaan we toch echt naar bed. Morgen gaan we richting Venetie.

Groetjes Marjo