Dag 19 Padova-Venetië- Romano d’Ezzelino (130km)

Deze morgen op tijd op want we gaan vandaag Venetië bezoeken. Het eerste stuk nemen we de snelweg om de grote stad Pedova heen. De ochtendspits is erg druk en we staan dan ook snel in de file. We zien veel motoren die de file omzeilen door over de vluchtstrook te gaan rijden.Wij besluiten dat ook maar te doen. Verderop in de file staat een politiewagen. We rijden er maar gewoon rechts langs. De andere motoren doen dat ook. De politie kijkt toe en reageert nog niet eens. Dit moesten ze in Nl ook zo toestaan. Het is veel veiliger dan tussen de auto’s door te manoeuvreren.
Dan rijden we via een lange brug Venetië binnen. Het is nog maar 9:00 uur dus we zijn mooi voor de grote drukte binnen. We parkeren in de parkeergarage “San Marco”genaamd. €30,- per auto en €15,- voor een motor. We kleden ons om en gaan aan de wandel. Het is nog een hele trip om bij het Grote San Marco plein te komen. Na elk steegje denken we; nu moet het komen. Maar steeds schieten we mis. Na zo’n kilometer of 5 gelopen te hebben komen we uit bij een breed stuk water en nemen een gondel naar de overkant. Dan is het nog zo’n 2 km alvorens we het beroemde San Marco plein betreden. Nog steeds is het erg rustig en is het grootste gedeelte van het plein ingenomen door honderden of misschien wel duizenden duiven. Ik vraag een vrouwtje of ik een stuk van haar duur betaalde broodje mag hebben en probeer nu middels dit lekkers de duiven over te halen om op mijn arm of hoofd te komen zitten. Op mijn arm lukt redelijk maar om ze op je hoofd te krijgen moet je toch echt met iets anders aankomen. Er zijn dan ook mensen die speciaal voor de duiven een zakje pinda’s mee hebben genomen. Zij moeten de duiven van zich af slaan. Als we de nodige foto’s hebben gemaakt lopen we weer terug naar de parkeergarage. Trouwens, Dirk en Leny vinden Venetië een beetje tegenvallen, Giethoorn vinden ze vele malen mooier. zijn ze inmiddels verwend? Ik had ze al gewaarschuwd maar nu hebben ze het met eigen ogen gezien. Het is inmiddels al een heel wat drukker geworden. De garage is wel 8 verdiepingen hoog en kan meer dan 1000 auto’s herbergen. Ook moet je hier je sleutel in het contactslot laten zitten zodat de bewakers ze nog een beetje kunnen schuiven. Zo proppen ze de garage zo vol als ze kunnen voor een zo groot mogelijke opbrengst en dat lukt ze aardig. Wij staan op de tweede verdieping maar nieuwe bezoekers moeten nu al naar de 8e.
Via dezelfde brug als we gekomen zijn rijden we terug de stad uit. Dan nemen we een mooie binnenweg die ons brengt aan de voet van het Dolomieten gebergte. Er staan nu veel luxe villa’s langs deze weg en ook zie je hier geen rommel meer liggen. Dirk zijn Truus zet ons af precies in de 1e haarspeldbocht van de allereerste berg. Alleen er is geen hotel te zien. Alleen een huisje met een agressieve man met 2 blaffende herdershonden als bewaking. Het hotel moet hier zijn, zegt Dirk maar wij zien niets. Wat is de naam van het hotel vraag ik aan Dirk, dan kan ik verderop even alleen gaan kijken. Als ik de naam heb rijdt ik het steile begin van de Dolomieten omhoog. Na zo'n 5km alleen maar herpings te hebben gereden draai ik maar weer om; hier kan geen hotel zitten! We besluiten terug te rijden naar het dorpje aan de voet. Stoppen bij een willekeurig hotel en vragen waar het door Dirk genoemde hotel kan zitten. Nooit van gehoord zegt de eigenaar maar je kan hier ook slapen. Nee, zeg ik, kan niet want we hebben al geboekt. Dan drinken we hier maar wat en Dirk haalt zijn laptop uit de tas. Als ik dan kijk op de route in de laptop blijkt Dirk de verkeerde hotelnaam te hebben ingevuld. Als ik nu de nieuwe naam van het hotel noem zegt de uitbater, Oh.. dan moet je over 100m rechts en dan de bordjes volgen. Dit doen we en enkele minuten later zitten we bij het juiste hotel aan een grote pot bier. Dit hotel zit in een steegje parallel aan de haarspeldbocht waar we eerder al stonden en niets konden vinden. In vogelvlucht misschien 200m verderop. Ik zeg tegen Dirk maakt niet uit, iedereen maakt weleens een foutje, zelfs ik !.

Dan frissen we ons op voor de avondmaal. Het is alweer lang geleden dat we iets hebben gehad. Een steak gaat er dus wel in.

Groetjes van ons allen maar vooral van mij, Marjo