Dag 7 Lushije (Albanië) - Loannina(Griekenland)
Blijf op de hoogte en volg Marjo
24 Augustus 2012 | Griekenland, Ioánnina
Dag 7 24 aug. Lushije (Albanië) - Loannina (Griekenlan) (240km)
Vandaag de 2e dag door Albanië. Het land met de erg behulpzame mensen. Ze spreken zelden Engels of Duits maar willen je toch graag helpen als het kan. Als we het ontbijt willen bestellen en we er niet echt uit komen, komt de grote baas naar ons toe. Wacht maar, ik regel het wel, ga maar zitten. We hebben eigenlijk helemaal niet zo’n honger maar kregen de volgende ingrediënten op de tafel: Omelet, bladerdeeg met kaas, rijst met worstjes, warm vlees (pilav), yoghurt, warme melk, thee, flesjes water en verder nog brood, met kaas en jam. De hele tafel stond vol. Als we met moeite de helft naar binnen hebben gewerkt en we willen afrekenen zegt de ober “dit is van de baas”; gratis. De baas staat te lachen achter de vitrine. Nee, zeggen we dan bestaat niet en geven de obers een goede fooi. Trouwens gisterenavond kregen we ook al 2x een rondje bier en soep; for free. We bedanken de baas hartelijk, nemen afscheid en vertrekken. Als we zo’n 30km gereden hebben en we op een rotonde de verkeerde afslag nemen begint er een auto te toeteren als ik opzij kijk zie ik een Mercedes met daarin de baas van het hotel. Hij wijst dat we terug moeten. We knikken, zwaaien nog een keer en dan vervolgen we de drukke maar brede weg naar het zuiden.
Aan deze weg die ons gisteren ook voorbij de hoofdstad Tirana voerde word overal gewerkt. Volgens de borden mag je hier maar 20kmh maar iedereen rijd minsten 70kmh. Sommige halen zelfs de 100kmh grens. Je ziet dan ook geregeld bloemen en kruisjes langs de weg. Midden op grote rotonden stoppen auto’s en bussen om mensen in en uit te laten stappen. Dit moet je bij ons eens doen! Er is veel blauw op straat maar ze tolleren hier veel. Ook als wij met een behoorlijke vaart langs ze heen rijden reageren ze niet.
Dan slaan we af en via een kleine en bochtige bergweg komen we door een prachtig natuurgebied van Albanië. Jammer is dat mensen hier alle rotzooi langs de weg gooien.
Ook hier weer veel kruisjes langs de weg. Omdat de temperatuur inmiddels is opgelopen tot boven de 40grC moeten we elke 3 kwartier een pitstop maken. Ook stop ik ergens bij een kraampje (in de middel of nowhere) om een muziek cd-tje te kopen met traditionele Albanese muziek. Deze muziek kan ik straks gebruiken bij de film van deze reis. De vriendelijke jongen bied me 3 cd’s aan voor €5,- Ik wil betalen met €10,- maar hij kan me alleen maar Albanees geld teruggeven. Dan zeg ik, laat maar en wil weer gaan. Dan zegt hij hier, voor jou; gratis en geeft me 1 cd. Als we samen op de foto zijn gezet rijden we weer verder. De Albaniërs zijn tot nu toe de meest gastvrije en behulpzame mensen tot nu toe. En dat ondanks alle negatieve verhalen die we thuis te horen hebben gekregen. Om 14:00 uur passeren we zonder al teveel problemen de Albanese en Griekse grensposten. Totaal geen problemen voor ons Nederlanders behalve dat Dirk denkt dat we nog een grenspost moeten hebben. Hij heeft waarschijnlijk een lichte zonnesteek. Kan ook niet anders, ik meet zelfs een keer 42 grC!
Als we een uurtje Griekenland in zijn gereden vinden we een hotel. Eerst tanken we de motor af. In Albanie hebben we maar niet getankt. De benzine kostte daar €1,96 per liter. En wij maar klagen in NL met €1,74. Trouwens hier in Griekenland betaalde we ook €1,90.
Het kleine weggetje naar het hotel gaat steil omhoog. En dan haaks rechtsaf. Ik kom er met moeite doorheen. Dirk remt en wil stil gaan staan maar het is zo steil dat hij zijn motor niet meer overeind kan houden omvalt. Dirk en ook Leny rollen er beide van af en de motor ligt op de zijkant. De benzine loopt eruit en we zetten hem met z;n drieën zo snel mogelijk overeind. Hij zal maar in de fik vliegen! Dirk en Leny hebben gelukkig niets allen een probleem. De voorrem-handel is afgebroken. Ik rijd Dirk zijn motor tot voor het hotel en Mieke regelt een kamer in het bijna nieuwe appartementenhotel. De eigenaar, Gkogkos Kostas, een jongenman van in de 30 is erg bezorgt om ons en gaat ons helpen. Na een verkoelende douche rijdt ik achter zijn mooie snelle witte Mercedes sport aan naar de plaatselijke motorzaak. Een nieuwe hebben ze zo niet liggen voor een Goldwing We gaan de hendel lassen zegt de man. Maar de lasser is er pas morgenvroeg. Ik laat de hendel achter en rijd zonder hendel terug naar het hotel. We gaan op het terras zitten en ik kijk samen met op internet voor een nieuwe hendel bij een dealer in Athene. Ook krijgen we regelmatig lekker traditionele Griekse hapjes van het huis. Ook hier zijn de mensen dus weer erg gastvrij en behulpzaam.
Ook belt de eigenaar de plaatselijke pizzaboer voor 2 grieks menu’s. Dit bleek achteraf niet nodig te zijn geweest vanwege het regelmatig brengen van nog meer lekkere hapjes.
Dit kwam de 4 katten van het huis goed van pas. Zij kwamen niets tekort. Het is hier trouwens om 20:00 uur al donker. We kunnen er dus nog wel eentje pakken.
Doei en tot morgen, Marjo
Vandaag de 2e dag door Albanië. Het land met de erg behulpzame mensen. Ze spreken zelden Engels of Duits maar willen je toch graag helpen als het kan. Als we het ontbijt willen bestellen en we er niet echt uit komen, komt de grote baas naar ons toe. Wacht maar, ik regel het wel, ga maar zitten. We hebben eigenlijk helemaal niet zo’n honger maar kregen de volgende ingrediënten op de tafel: Omelet, bladerdeeg met kaas, rijst met worstjes, warm vlees (pilav), yoghurt, warme melk, thee, flesjes water en verder nog brood, met kaas en jam. De hele tafel stond vol. Als we met moeite de helft naar binnen hebben gewerkt en we willen afrekenen zegt de ober “dit is van de baas”; gratis. De baas staat te lachen achter de vitrine. Nee, zeggen we dan bestaat niet en geven de obers een goede fooi. Trouwens gisterenavond kregen we ook al 2x een rondje bier en soep; for free. We bedanken de baas hartelijk, nemen afscheid en vertrekken. Als we zo’n 30km gereden hebben en we op een rotonde de verkeerde afslag nemen begint er een auto te toeteren als ik opzij kijk zie ik een Mercedes met daarin de baas van het hotel. Hij wijst dat we terug moeten. We knikken, zwaaien nog een keer en dan vervolgen we de drukke maar brede weg naar het zuiden.
Aan deze weg die ons gisteren ook voorbij de hoofdstad Tirana voerde word overal gewerkt. Volgens de borden mag je hier maar 20kmh maar iedereen rijd minsten 70kmh. Sommige halen zelfs de 100kmh grens. Je ziet dan ook geregeld bloemen en kruisjes langs de weg. Midden op grote rotonden stoppen auto’s en bussen om mensen in en uit te laten stappen. Dit moet je bij ons eens doen! Er is veel blauw op straat maar ze tolleren hier veel. Ook als wij met een behoorlijke vaart langs ze heen rijden reageren ze niet.
Dan slaan we af en via een kleine en bochtige bergweg komen we door een prachtig natuurgebied van Albanië. Jammer is dat mensen hier alle rotzooi langs de weg gooien.
Ook hier weer veel kruisjes langs de weg. Omdat de temperatuur inmiddels is opgelopen tot boven de 40grC moeten we elke 3 kwartier een pitstop maken. Ook stop ik ergens bij een kraampje (in de middel of nowhere) om een muziek cd-tje te kopen met traditionele Albanese muziek. Deze muziek kan ik straks gebruiken bij de film van deze reis. De vriendelijke jongen bied me 3 cd’s aan voor €5,- Ik wil betalen met €10,- maar hij kan me alleen maar Albanees geld teruggeven. Dan zeg ik, laat maar en wil weer gaan. Dan zegt hij hier, voor jou; gratis en geeft me 1 cd. Als we samen op de foto zijn gezet rijden we weer verder. De Albaniërs zijn tot nu toe de meest gastvrije en behulpzame mensen tot nu toe. En dat ondanks alle negatieve verhalen die we thuis te horen hebben gekregen. Om 14:00 uur passeren we zonder al teveel problemen de Albanese en Griekse grensposten. Totaal geen problemen voor ons Nederlanders behalve dat Dirk denkt dat we nog een grenspost moeten hebben. Hij heeft waarschijnlijk een lichte zonnesteek. Kan ook niet anders, ik meet zelfs een keer 42 grC!
Als we een uurtje Griekenland in zijn gereden vinden we een hotel. Eerst tanken we de motor af. In Albanie hebben we maar niet getankt. De benzine kostte daar €1,96 per liter. En wij maar klagen in NL met €1,74. Trouwens hier in Griekenland betaalde we ook €1,90.
Het kleine weggetje naar het hotel gaat steil omhoog. En dan haaks rechtsaf. Ik kom er met moeite doorheen. Dirk remt en wil stil gaan staan maar het is zo steil dat hij zijn motor niet meer overeind kan houden omvalt. Dirk en ook Leny rollen er beide van af en de motor ligt op de zijkant. De benzine loopt eruit en we zetten hem met z;n drieën zo snel mogelijk overeind. Hij zal maar in de fik vliegen! Dirk en Leny hebben gelukkig niets allen een probleem. De voorrem-handel is afgebroken. Ik rijd Dirk zijn motor tot voor het hotel en Mieke regelt een kamer in het bijna nieuwe appartementenhotel. De eigenaar, Gkogkos Kostas, een jongenman van in de 30 is erg bezorgt om ons en gaat ons helpen. Na een verkoelende douche rijdt ik achter zijn mooie snelle witte Mercedes sport aan naar de plaatselijke motorzaak. Een nieuwe hebben ze zo niet liggen voor een Goldwing We gaan de hendel lassen zegt de man. Maar de lasser is er pas morgenvroeg. Ik laat de hendel achter en rijd zonder hendel terug naar het hotel. We gaan op het terras zitten en ik kijk samen met op internet voor een nieuwe hendel bij een dealer in Athene. Ook krijgen we regelmatig lekker traditionele Griekse hapjes van het huis. Ook hier zijn de mensen dus weer erg gastvrij en behulpzaam.
Ook belt de eigenaar de plaatselijke pizzaboer voor 2 grieks menu’s. Dit bleek achteraf niet nodig te zijn geweest vanwege het regelmatig brengen van nog meer lekkere hapjes.
Dit kwam de 4 katten van het huis goed van pas. Zij kwamen niets tekort. Het is hier trouwens om 20:00 uur al donker. We kunnen er dus nog wel eentje pakken.
Doei en tot morgen, Marjo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
