Dag 03 Zagradec (Sl) – Sibenik (Croatie) 450km

We beginnen de dag goed, mede door een heerlijk verzorgd ontbijt. Dan gaan we rijden. Ik heb de route wat aangepast omdat mijn achterband niet helemaal goed voelt. Op plaatsen waar we maar 50 mogen schud de motor aan de achterkant een beetje op en neer. Als we harder rijden is het weg. Daarom besluit ik om de route via de grote stad Rijeka te laten gaan. In Rijeka zit nl een grote Honda dealer en die zou een Honda Goldwing band moeten hebben. We rijden via een koele bergweg naar de Kroatische grens. Onderweg worden we nog begroet door een aardige motoragent en ook de douane beambten knikken vriendelijk. Als we de 1e stempel van ons 5e land hebben ontvangen kunnen we Kroatie gaan verkennen. Via geweldige haarspeldbochten rijden we naar het veel lager gelegen Rijeka. Het is er vele malen warmer dan de tocht door de bergen. Logisch maar van 22 naar 37 grC hadden we echt niet verwacht.
Als we de Honda zaak hebben gevonden melden we ons in de showroom. We moeten in de kelder zijn zegt een verkopen en dat doen we. Daar treffen we de servis manager Eric. Hij spreekt geen Duits en Engels, zegt hij maar als we net doen of we dan gaan komt er leven in de man. Hij heeft geen band voor ons liggen maar belt verschillende zaken af en dan blijkt dat hij over 2 dagen een band daar kan hebben. Ik kijk Mieke verstijfd aan; 2 dagen ! Dan vraag ik; kun je niet bellen met de Honda dealer in Split ? Daar ligt de band zegt hij en het duurt 2 dagen voor hij hier is. Ja, maar daar komen wij morgen vlak langs. Dan print hij het adres en besluiten we verder te rijden richting splitt. Een afstand van nog eens 450km. Als we zo’n 100km via drukke (warme) wegen langs de kust gereden te hebben besluiten we om toch maar een stukje autobaan te nemen. We willen vandaag Splt toch wel op 100km genaderd zijn en via de drukke kustweg lukt dat nooit. We nemen de A1 snelweg alwaar we zien dat de hitte zijn tol begint te eisen. Alles is dor en we zien dan ook meerdere grote bosbranden in de verte. Om 17:30uur verlaten we de prachtige, rustige en geheel nieuwe snelweg om zo snel mogelijk een hotel te vinden. Dat snel konden we wel vergeten. Het duurde nog ruim 1 ½ uur alvorens we een geschikte plaats hadden gevonden. Bloedheet hadden we het inmiddels van al dat gezoek. Ook hadden we geen zin om €199,- per kamer te betalen. Veel hotels hier aan de kust zaten trouwens vol. Mieke had ergens een bordje pension zien staan. En voor €50,- per stel incl ontbijt mochten we daar overnachten (en eten). De motoren staan veilig aan de achterzijde en ons uitzicht is geweldig. We kijken uit over de boulevard en de Adriatische zee.

Wat wil een mens nog meer……..een nieuwe achterband misschien ?