dag 05 Kroatie- Bosnie-Kroatie-Montenegro

Krvavac (Kroatie)- Bosnie- Kroatie - Budva (Montenegro) (270km)

Vanaf het hotel gaan we meteen rechtsaf een smalle niet zo’n goede bergweg in van zo’n 25km tot aan de grensovergang naar Bosnie. Onderweg zien we veel oude vrouwtjes die bezig zijn met het schoonmaken van groenten. De mannen zitten bij elkaar en drinken een biertje (het is nog maar net 10:00 uur geweest!). Trouwens wat ben ik nu blij met m’n nieuwe achterband. Dit rijdt toch wel stukken beter. Bij de grensovergang vraagt de beambte waarom we gekozen hebben voor juist deze afgelegen post. Wij houden niet van de toeristische route zeg ik tegen de man. Omdraaien, zegt hij. Hier mogen geen toeristen over ! Wat krijgen we nou! Maar wat ik ook probeer, we komen er niet voorbij. Wel worden onze paspoorten bekeken. Ik weet niet wat er zou gebeuren als we wat geld hadden laten zien. Maar zo ben ik niet en daarom bieden we ook niets aan. Dan maar omdraaien en dezelfde slechte weg terug.

Omstreeks 12:00uur arriveren we dan de officiële grensovergang. We hoeven niet lang te wachten en kunnen verder. Bosnië en Herzegovina heeft een heel klein stukje land door Croatie heen naar de kust gekregen. Dus na 15km weer de grenspost van Croatie. Ook dit ging soepel. Dan rijden we langs de kust naar Dubrovnik. Vanaf de bergen is het een prachtig uitzicht en we maken dan ook menig foto. Voordat we de grens van Montenegro passeren word de weg erg slecht en gaat over in vers grind. Dirk heeft dan ook moeite om zijn motor overeind te houden. De grenscontrole bij Montenegro is alweer een stukje strenger. Hier moeten we buiten het paspoort ook het kenteken van de motor incl groen kaart laten zien. Alles is goed en we vervolgen onze weg.
In een dorpje drinken we wat water uit de flesjes die we nog bij ons hadden. Nu krijgt Leny een beetje sjans en wel met de plaatselijke zwerver. Hij wil met haar op de foto en Leny vindt het OK. Ook neemt hij, met fles bier in de hand, plaats op het zadel van mijn Wing. Als we weer wat leuke kiekjes en film hebben gemaakt gaan we verder.

We rijden om een giga stuk zee landinwaarts. Het is hier prachtig. Rondom is het afgewerkt met de mooiste bergen die je maar kunt bedenken. Op de weg is het rustig ondanks dat er veel mensen aan het water liggen. We stoppen nogmaals om weer wat foto’s te schieten en ik trek nu ook nog maar mijn t’shirt uit om lekker in mijn blote bovenlichaam door de wind te rijden. We mogen hier toch niet harder dan 40 en 50 km/h. En het is ook nog eens 35grC dus genieten zo. Nadat we geheel rond zijn gaan we weer een bergweg in. Deze weg werd steeds smaller en steiler. Er is nog maar net plaats voor een motor en toch komen we hier enkele vrachtauto’s met grind tegen. We moeten dan ook geheel stil gaan staan om de vrachtauto’s te laten passeren. Er is ook geheel geen afzetting aan de zijkanten en je kijkt zo 1500-2000 meter naar beneden. Als ik even stop zegt Dirk “op mijn navigatie gaat de route heel anders” Er blijkt achteraf inderdaad een foutje te zitten in mijn Truus !

Dan komen we weer in de bewoonde wereld. Zoeken weer naar een hotel en komen terecht bij een prachthotel 400m van de grote weg af. De grove eigenaar met zware stem die zelf ook motor rijd en lid is van de plaatselijke Harley Davidson motorclub verwelkomt ons. 25jaar geleden had hij ook Goldwing gereden. Het is een vreselijke ouwehoer en doet goed zaken.

Na een heerlijke verdiende douche eten we rumpsteak en inktvis. Er zijn inmiddels zo’n 100 Russen binnengekomen en die en dus ook wij worden getrakteerd op traditionele Joegoslavische zang en dans. Daarna krijgen we nog live muziek van een man met synthesizer (lijkt hier wel een beetje op het Spaanse Salou). Ook bellen we nog even naar het thuisfront omdat de moeder van Mieke vandaag 67 is geworden. Ze is nu net zo oud als Dirk. Proficiat Anneke, we zullen er nog eentje (of twee) op jou drinken.

Groet van Marjo en de anderen