Dag21 Targon-Litang (31-7-2007) 255km
Door: Marjo
Blijf op de hoogte en volg Marjo
02 Augustus 2007 | China, Peking
Als we opstaan om 5:45 blijkt er geen water meer te zijn op de badkamer en Mieke en ik hebben allebei nog wel twee keer gebruik moeten maken van het toilet. Dat ziet eruit! Ook moeten we ons eigen wassen mbv een flesje water. Als we met de koffers beneden staan is ook nog de deur hermetisch afgesloten dmv een zwaar rolluik en een flink slot. Ik ga weer naar boven en maak de man van de huishoudelijke dienst wakker. Als hij in zijn onderbroekje de deur open maakt blijkt het ook nog te regenen. Dit belooft nog wat voor vandaag.
Om 7:30 zitten we op de motor en het begint al meteen goed. Ze zijn over een afstand van 30km bezig met de weg en er is maar een rijbaan beschikbaar. Soms moeten we wachten voor een grote vrachtauto. We zijn, incl onze volgwagen, net op tijd voorbij deze hindernis want achter ons wordt de weg afgesloten en is pas ‘s middags voor een uurtje weer open !
We dachten dat we nu het slechtste gedeelte wel gehad hadden, maar ’t word nog veel slechter soms. En af en toe valt de regen met bakken naar naar beneden. Onderweg stoppen we twee keer bij een nomaden gezin om ons op te warmen en een lekker bakje thee te drinken. In deze Nomaden tenten regent het binnen bijna net zo hard als buiten ! Overal hebben ze bakjes staan om het water op te vangen. Doet me denken aan het camperen vroeger met mijn ouders.
We bereiken het hoogste punt van onze reis; 4728m ! Wat een uitzicht. Jammer dat het zo bewolkt is en dat het regent. Gelukkig komen we over een aantal dagen weer over deze passen. We moeten dan een stuk terug naar de plaats Kanding.
Onderweg begint onze motor te stotteren en slaat zelfs af. Het blijkt de bougiedop te zijn. We moeten wachten op de volgwagen en de monteur monteert een nieuwe ! De dop is geheel verbrijzeld !Als we willen wegrijden zie ik ook nog dat er twee spaken in het achterwiel zijn afgebroken. Ook deze worden even afgeknipt en de andere die los zaten worden aangedraaid.
De laatste 18km zijn zo slecht dat ik de motor bijna niet meer onder controle heb. Mieke valt ook bijna van de motor af. De vermoeidheid, slaat na zo’n 10 uur rijden, ook behoorlijk toe.
Ik besluit dan ook te stoppen en even uit te rusten. De rest voor ons rijdt door want de wolken boven Litang zien er onheilspellend uit! Ook is er onweer met zware bliksemflitsen. Na 10min rijden ook wij weer verder en komen terecht in een vreselijke bui. In de stad aangekomen staat de rest te wachten bij een tankstation. Zij waren net voor de bui daar en stonden versteld hoe nat wij waren.
Dan komen we aan op het tentenkamp van het Litang paardenfestival. Er liggen alleen een paar matrassen op de koude grond zonder grondzeil. Ook trekt het vreselijk onder de tent door. We besluiten met z’n alle dat dit echt niet kan. We zijn zelf ook geheel nat van alle regen van de hele dag en hebben het alle erg koud. Joost rijdt met een aantal van ons naar het centrum van Litang en we kunnen gelukkig nog een aantal hotelkamers bemachtigen. De tent laten voorlopig leeg op het terrein achter !
Het hotel wat we nu hebben is wel niet een van de meeste luxe; we hebben geen douche en er is ook geen stromend water. Ook de kamers zijn vies en oud. Het blijkt dat Tibetanen een vies volk zijn en d’r eigen nooit douchen. Maar wij zijn er nu heel blij mee!
We gaan dineren in de stad waar iedereen aan je zit en je aanspreekt. We vinden het er allen niet echt veilig! Morgen gaan we dan eindelijk naar het veel besproken Paardenfestival.Mij persoonlijk doen paarden niets maar ik ben wel benieuwd wat er allemaal te zien is !
Welterusten.
Om 7:30 zitten we op de motor en het begint al meteen goed. Ze zijn over een afstand van 30km bezig met de weg en er is maar een rijbaan beschikbaar. Soms moeten we wachten voor een grote vrachtauto. We zijn, incl onze volgwagen, net op tijd voorbij deze hindernis want achter ons wordt de weg afgesloten en is pas ‘s middags voor een uurtje weer open !
We dachten dat we nu het slechtste gedeelte wel gehad hadden, maar ’t word nog veel slechter soms. En af en toe valt de regen met bakken naar naar beneden. Onderweg stoppen we twee keer bij een nomaden gezin om ons op te warmen en een lekker bakje thee te drinken. In deze Nomaden tenten regent het binnen bijna net zo hard als buiten ! Overal hebben ze bakjes staan om het water op te vangen. Doet me denken aan het camperen vroeger met mijn ouders.
We bereiken het hoogste punt van onze reis; 4728m ! Wat een uitzicht. Jammer dat het zo bewolkt is en dat het regent. Gelukkig komen we over een aantal dagen weer over deze passen. We moeten dan een stuk terug naar de plaats Kanding.
Onderweg begint onze motor te stotteren en slaat zelfs af. Het blijkt de bougiedop te zijn. We moeten wachten op de volgwagen en de monteur monteert een nieuwe ! De dop is geheel verbrijzeld !Als we willen wegrijden zie ik ook nog dat er twee spaken in het achterwiel zijn afgebroken. Ook deze worden even afgeknipt en de andere die los zaten worden aangedraaid.
De laatste 18km zijn zo slecht dat ik de motor bijna niet meer onder controle heb. Mieke valt ook bijna van de motor af. De vermoeidheid, slaat na zo’n 10 uur rijden, ook behoorlijk toe.
Ik besluit dan ook te stoppen en even uit te rusten. De rest voor ons rijdt door want de wolken boven Litang zien er onheilspellend uit! Ook is er onweer met zware bliksemflitsen. Na 10min rijden ook wij weer verder en komen terecht in een vreselijke bui. In de stad aangekomen staat de rest te wachten bij een tankstation. Zij waren net voor de bui daar en stonden versteld hoe nat wij waren.
Dan komen we aan op het tentenkamp van het Litang paardenfestival. Er liggen alleen een paar matrassen op de koude grond zonder grondzeil. Ook trekt het vreselijk onder de tent door. We besluiten met z’n alle dat dit echt niet kan. We zijn zelf ook geheel nat van alle regen van de hele dag en hebben het alle erg koud. Joost rijdt met een aantal van ons naar het centrum van Litang en we kunnen gelukkig nog een aantal hotelkamers bemachtigen. De tent laten voorlopig leeg op het terrein achter !
Het hotel wat we nu hebben is wel niet een van de meeste luxe; we hebben geen douche en er is ook geen stromend water. Ook de kamers zijn vies en oud. Het blijkt dat Tibetanen een vies volk zijn en d’r eigen nooit douchen. Maar wij zijn er nu heel blij mee!
We gaan dineren in de stad waar iedereen aan je zit en je aanspreekt. We vinden het er allen niet echt veilig! Morgen gaan we dan eindelijk naar het veel besproken Paardenfestival.Mij persoonlijk doen paarden niets maar ik ben wel benieuwd wat er allemaal te zien is !
Welterusten.
-
02 Augustus 2007 - 14:30
Greet:
Nou Marjo Annemieke en de rest,
jullie treffen het wel zeg, foei al die ontberingen die jullie moeten doorstaan.
Maar misschien loont het zich de moeite
wat je nu weer te wachten staat.
Jammer dat het zo regende, had je je eigen meteen kunnen douchen. Toch?????
-
02 Augustus 2007 - 14:56
Marjo En Mieke:
Tante greet; da's een snelle reactie !
Ja, het best zwaar maar het is het zeker allemaal waard ! -
02 Augustus 2007 - 15:41
Wolfie:
Soms heb je wel eens pech, als ik dat zo lees, maar dat weegt niet op tegen de leuke dingen moet je maar denken.
Grtz
Tonny -
02 Augustus 2007 - 18:16
Rene Petit ;-):
Hoi Mai en Mieke
Tjonge2 een waar avontuur hoor hihihi !
Ik beleef het echt mee met jullie en de ontberingen !
Wees voorzichtig en nog heel veel plezier en avonturen toegewenst !!!
rene ;-)
PS , morgenmiddag ( vrijdag dus ) ga ik naar fikkie toe , we hebben een feestje weet je wel ;-) het zou goed weer worden en het weekend ik geloof 28-30graden . Dus we zullen zeker een toertje maken , iedergeval minder ontberingen dan jullie hoor whahaha ! -
02 Augustus 2007 - 19:25
Ineke:
Dag Marjo,
Wat een dag zeg! Vind je dat nog leuk?
En Mieke heeft zeker wel zadelpijn!
Hoop op beter weer voor jullie.
Groeten aan Mieke en Frans,
hartelijke groet,
Ineke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
